 |
||
 |
||
|
De Notre Dame des Arts is een ruimte die je klein maakt. De ramen zijn zo hoog dat alleen God je kan bekijken. Of een vogel, of de glazenwasser. En jouw enige uitzicht is omhoog, je kijkt naar de lucht, de hemel. Het perspectief van een klein kind. Hier kun je veel vergelijkingen mee maken. De relativerende overzichtsblik naar binnen toe. De subjectieve, gestuurde blik naar boven. De spelregels van de architectuur van een kerk. Als kunstwerk is de kapel af en behoeft ze geen toevoegingen. Het werk dat je hier laat zien moet overtreffen, in gewicht of juist in gewichtloosheid. Elka Oudenampsen, Bert van Ommen en Marcel Doorduin hebben in het afgelopen halfjaar speciaal voor deze plek een reeks werken op papier gemaakt. Kaart, landschap en maquette zijn de polen waartussen hun werk zich ophoudt. De overeenkomst tussen het werk ziet niet zozeer in de beelden. Die varieren van haast-realistisch tot zeer abstract. Wat hen bindt is veel meer de benadering. Alledrie bewegen ze zich tussen twee posities: die van een componist van een universum en die van iemand die in opperste verbazing om zich heen kijkt. |
||